Fissure



noun
1.
(a cleft made by splitting, cleft or crack, a dividing or breaking into parts) ការដាច់, ការពុសច្រៀក, ក្រហែង, ប្រហោង, ក្រហែង, ស្នាមប្រេះតូចៗ, ចង្អូរ
2.
(វេជ្ជសាស្ត្រ) ដំបៅដោយបំរែះ
3.
(វេជ្ជសាស្ត្រ) ចង្អូរតូចៗជាពិសេសនៅខួរ
  • anal fissure
    - ស្នាមប្រះនៅមាត់ទ្វារលាមក
    - ការប្រេះរន្ធគូទ
  • enamel fissure
    - ឆ្នូតមុខ, អញ្ចាញទំនេរ
  • oblique fissure
    - ចង្អូរក្លែបរបស់សួត
  • oral fissure
    - ប្រឡោះមាត់
  • rectal fissure
    - ការប្រេះទ្វារលាមក
ENGLISH MEANING
noun
1.
A narrow opening, made by the parting of any substance; a cleft; as, the fissure of a rock.
verb
1.
(TRANSITIVE) To cleave; to divide; to crack or fracture.