Bankruptcy

noun — Plural: Bankruptcies

1.: (State of being or becoming bankrupt, utter ruin or failure) ធនក្ស័យ, ការរលំជំនួញ, ការធ្វើមិនបានសម្រេច, ការរលំ (ខាងជំនួញ) / ការរលំរលាយប្រាក់ (ក្ស័យធន)
2.: (ច្បាប់) ធនក្ស័យ
Example: The procedure, under the U.S. Federal Bandruptcy Act, by which a person is relieved of all debts once the person has placed all property and money under the court's supervision or by which an organization in financial trouble is either restructured by the court or ended and turned into cash to pay creditors and owners.
ឧទាហរណ៍៖ (តាមច្បាប់សហព័ន្ធអាមេរិកាំង) តាមនីតិវិធីម្យ៉ាងជនម្នាក់ត្រូវបានជួយអោយរួចពីបំណុលទាំងអស់ហើយជននោះបានដាក់ទ្រព្យសម្បត្តិ និងប្រាក់ទាំងអស់របស់ខ្លួនអោយស្ថិតក្នុងការត្រួតត្រារបស់តុលាការ ឬតាមនីតិវិធីដដែលមានវិបត្តិខាងហិរញ្ញវត្ថុត្រូវបានតុលាការរៀបរចនាសម្ពន្ធសារឡើងវិញអោយអង្គការនោះ ឬពុំនោះសោតទេតុលាការបញ្ចប់ប្រតិបត្តិការរបស់អង្គការនោះហើយលក់យកជាប្រាក់ដើម្បីសង់ម្ចាស់បំណុល និងម្ចាស់ ។
3.: និទ័្ធនភាព, ការក្ស័យធន

ឃ្លាដែលទាក់ទង

act of bankruptcy
- អំពើធនក្ស័យ
Adjudication of bankruptcy
- សាលក្រមប្រកាសធនក្ស័យ
- ការវិនិច្ឆយ, ឬប្រកាសថាក្ស័យធន
assignee in bankruptcy
- អ្នកដែលត្រូវបានគេចាត់តាំង, អោយគ្រប់គ្រងសម្បត្តិ្តទ្រព្យអ្នកក្ស័យធន
bankruptcy petition
- បណ្តឹងទាមទាអោយអ្នកណាម្នាក់ក្ស័យធន
declaration of bankruptcy
- ការវិនិច្ឆយ, ឬប្រកាសថាក្ស័យធន
Discharge in bankruptcy
- ការរំលត់បំណុលក្នុងធនក្ស័យ
Straight bankruptcy
- ធនក្ស័យធម្មតា
trustee in bankruptcy
- អ្នកទទួលខុសត្រូវក្នុងការក្ស័យធន, អាណត្តិគាហកចាត់ចែងក្ស័យធន (ជនដែលតុលាការចាត់តាំងអោយចាត់ចែងលើទ្រព្យសម្បត្តិរបស់មនុស្សក្ស័យធនម្នាក់និងអោយធ្វើសេចក្តីសម្រេចថាអ្នកខ្លះជាអ្នកត្រូវបានទ្រព្យសម្បត្តិនោះ)
- សហបដិភាគ

ENGLISH MEANING

noun — Plural: Bankruptcies

1.: The state of being actually or legally bankrupt.
2.: The act or process of becoming a bankrupt.
3.: Complete loss; -- followed by of.