Trespass
- 1.
- (ច្បាប់) Guilty of trespass ការចូលតំបន់ហាមឃាត់
noun
- 1.
- ការចូលដោយគ្មានការអនុញ្ញាត, ការចូលក្នុងតំបន់ហាមឃាត់, បាបកម្ម
- 2.
- (ច្បាប់) ការទន្ទ្រាន, ការបំពាន
Example: An unlawful interference with one's person, property or rights. It includes any act that damages another person's health, reputation or property. For example, A erects a fence that inadvertently crosses adjoining property. He trespasses on that property and is responsible for all damage that results from his action.
ឧទាហរណ៍៖ ការជ្រៀតជ្រែកខុសច្បាប់មួយលើបុគ្គល លើទ្រព្យសម្បត្តិ្តឬសិទិ្ធរបស់មនុស្សណាម្នាក់ ។ ការណ៍នេះរាប់បញ្ចូលទាំងអំពើដែលធ្វើអោយអន្តរាយដល់សុខភាព, កេរិ៍ឈ្មោះ ឬទ្រព្យសម្បត្តិ្តរបស់អ្មកដទៃទៀតជាដើម ។ ឧទាហរណ៍៖កដាំបង្គោលរបងកាត់លើទ្រព្យសម្បត្តិ្តដែលនៅជាប់គ្នាដោយគ្មានយកចិត្តទុកដាក់អ្វីសោះ ។ ក ទទ្រ្ទានលើទ្រព្យសម្បត្តិ្តដែលនៅជាប់គ្នានោះហើយត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះការអន្តរាយដែលបណ្តាលមកពីអំពើរបស់ខ្លួននោះ ។ - 3.
- (COUNTABLE, UNCOUNTABLE) (the act of trespassing, a sin or offense, breach, infringement, transgression) បាបកម្ម
Example: Hunters sometimes trespass on the farmer's land, Forgive us our trespasses, we trespassed in the neighboring woods.
verb — past tense: trespassed ; past participle: trespassed ; present participle: trespassing ;
- 1.
- (INTRANSITIVE) ~ (on something) (to go beyond limit of what is considered right or moral, to enter unlawfully upon another's ground, to transgress, to sin, to encroach upon [on]) ការប្រព្រឹត្ដកន្លង, ការបំពាន, ទោសកម្ម, បទជ្ឍិម, ការកន្លងឬខុសច្បាប់, ការបំពានច្បាប់, ការប្រមាថឬមើលងាយ forbidden to trespass ចូលក្នុងតំបន់ហាមឃាត
- 2.
- (បច្ចេកទេស) ចូលដោយគ្មានការអនុញ្ញាត, ឆ្លៀតយកប្រយោជន៍, ប្រព្រឹត្តបាបកម្ម, ធ្វើខុស
- 3.
- (RELATIVE) (INTRANSITIVE) ធ្វើបាបកម្ម
ENGLISH MEANING
noun
- 1.
- An unlawful act committed with force and violence (vi et armis) on the person, property, or relative rights of another.
- 2.
- An action for injuries accompanied with force.
verb — past tense: trespassed ; past participle: trespassed ; present participle: trespassing ;
- 1.
- (INTRANSITIVE) To pass beyond a limit or boundary; hence, to depart; to go.
- 2.
- (INTRANSITIVE) To commit a trespass; esp., to enter unlawfully upon the land of another.
- 3.
- (INTRANSITIVE) To go too far; to put any one to inconvenience by demand or importunity; to intrude; as, to trespass upon the time or patience of another.
- 4.
- (INTRANSITIVE) To commit any offense, or to do any act that injures or annoys another; to violate any rule of rectitude, to the injury of another; hence, in a moral sense, to transgress voluntarily any divine law or command; to violate any known rule of duty; to sin; -- often followed by against.
- 5.
- Any injury or offence done to another.
- 6.
- Any voluntary transgression of the moral law; any violation of a known rule of duty; sin.