Surrogate



noun
1.
~ (for somebody / something) (a deputy, a substitute, deputy who acts for bishop or chancellor of diocese) ការជំនួសគេ, សិទ្ធិជំនួសគេ, មុខងារ, អាសន្ន
2.
(ច្បាប់) ចៅក្រមផ្នែកមតក
Example: A judicial officer of limited jurisdiction who administers matters of probate and intestate succession and, in some cases, adoption.
ឧទាហរណ៍៖ មន្រ្តីតុលាការដែលសមត្ថកិច្ចមានកម្រិត ហើយនិងក្នុងករណីខ្លះមានទៅដល់រឿងសុំកូនទៀតផង ។
3.
(បច្ចេកទេស) ចៅក្រមផ្នែកមតិសាសន៍, ចៅក្រមផ្នែកអាណាព្យាបាលមន្រ្តីតុលាការដែលសមត្ថកិច្ចមានកម្រិតដែលគ្រប់គ្រងរឿងផ្ទៀងផ្ទាត់មតិសាសន៍ និងរឿងស្នងមតិឥតបណ្តាំជាដើមហើយនិងក្នុងករណីខ្លះមានទៅដល់រឿងសុំកូនទៀតផង
ENGLISH MEANING
noun
1.
A deputy; a delegate; a substitute.
2.
The deputy of an ecclesiastical judge, most commonly of a bishop or his chancellor, especially a deputy who grants marriage licenses.
3.
In some States of the United States, an officer who presides over the probate of wills and testaments and yield the settlement of estates.
verb
1.
(TRANSITIVE) To put in the place of another; to substitute.