Ratification



noun
1.
(ច្បាប់) សច្ចានុមតិ, សច្ចាប័ន
Example: Confirmation of a previous act done by someone. For example, if a child makes a contract, it is probable not enforceable, but if the child later ratifies it as an adult, it becomes binding.
ឧទាហរណ៍៖ ការបញ្ជាក់យល់ព្រមជាផ្លូវការនូវអំពើពីមុនណាមួយដែលធ្វើឡើងដោយមនុស្សណាម្នាក់ ។ កិច្ចសន្យានោះក្លាយទៅជាកិច្ចសន្យាដែលមានលក្ខណៈពេញលេញដែលនឹងបង្គាប់អោយអនុវត្តបាន ។
ENGLISH MEANING
noun
1.
The act of ratifying; the state of being ratified; confirmation; sanction; as, the ratification of a treaty.