Insufficient evidence



noun
1.
(ច្បាប់) ភស្តុតាងមិនគ្រប់គ្រាន់
Example: A term usually referred to in a decision by a judge that a prosecutor or other party charged with proving a crime has failed to provide the minimum of evidence necessary to even ask a jury to decide a question of fact.
ឧទាហរណ៍៖ ពាក្យ​នេះ​គេ​តែងតែ​យោង​ដល់​សេចក្តី​សម្រេច​របស់​ចៅក្រម​ដែល​ថា​ព្រះរាជ​អាជ្ញា ឬ​ភាគី​ដទៃ​ទៀត​ដែល​ទទួល​បន្ទុក​បង្ហាញ​ភស្តុតាង​ពី​បទ​ព្រហទ្មណ្ឌ​ខកខាន​មិន​ផ្តល់​ភស្តុតាង​ជា​អប្បបរមា ចាំបាច់​ដើម្បី​សុំ​អោយ​គណៈ​វិនិច្ឆយ​សម្រេច​អំពី​បញ្ហា​អង្គហេតុ ។