Epilepsy



noun
1.
(វេជ្ជសាស្ត្រ) ជំងឺស្កន់ ឬឆ្កួតជ្រូក
2.
(វេជ្ជសាស្ត្រ) ជម្ងឺស្កន់ ឬ ឆ្កួតជ្រូក , រោគប្រកាច់
  • alcoholic epilepsy
    - ឆ្កួតជ្រូកពីស្រា
  • crytogenic epilepsy
    - ការកន្រ្តាក់កើតឡើងដោយខ្លួនឯង, ឆ្កួតជ្រូកឯកឯង
  • focal epilepsy
    - រោគឆ្កួតជ្រូកដែលកើតឡើងពីកន្លែងណាមួយនៃខួរក្បាលគឺមានទីតាំងជាក់លាក់
  • hallucinatory epilepsy
    - ឆ្កួតជ្រូកលាយនិងរវើរវាយ
  • idiopathic epilepsy
    - ជំងឺឆ្កួតជ្រូកដែលគ្មានមូលហេតុច្បាស់លាស់
  • Jacksonian epilepsy
    - រោគឆ្កួតជ្រូកដែលចលនាកន្ត្រាក់ចាប់ផ្ដើមពីចំណុចណាមួយនៃដងខ្លួន
  • mtoclonic epilepsy
    - ជំងឺឆ្កួតជ្រូកដែលធ្វើឲ្យកន្ត្រាក់អវយវៈញឹកញាប់
  • organic epilepsy
    - អការៈស្កន់ជាន់
  • psychomotor epilepsy
    - ជំងឺឆ្កួតជ្រូកដែលបណ្ដាលពីការប៉ះពាល់សរសៃប្រសាទ
  • temporal lobe epilepsy
    - ជំងឺឆ្កួតជ្រូកកើតឡើងដោយមានការប៉ះពាល់ខួរនៅសៀតផ្កា
ENGLISH MEANING
noun
1.
The "falling sickness," so called because the patient falls suddenly to the ground; a disease characterized by paroxysms (or fits) occurring at interval and attended by sudden loss of consciousness, and convulsive motions of the muscles.