Complaint



noun
1.
~ (about something); ~ (against somebody); ~ (that..) (a statement saying that one is dissatisfied, a protest, a cause for complaining, an ailment, a formal charge against a person) តម្អូញ, ពាក្យថ្ងូរ, បទបណ្ដឹង, កិច្ចសារទុក្ខ, អកុសល, សេចក្ដិឈឺចាប់
Example: A cause of complaint, Loud complaints against the cook about the food.
2.
(ច្បាប់) បណ្តឹង
Example: Any official "complaint" in the ordinary sense. For example, a complaint to the police about a noisy party.
ឧទាហរណ៍៖ បណ្តឹងជាផ្លូវការណាមួយនៅក្នុងន័យសាមញ្ញ ។
ឧទាហរណ៍៖ ប្តឹងប្រាប់ទៅប៉ួលីសអំពីការជួបជុំស៊ីផឹក​ឡួឡាជាដើម ។
3.
(បច្ចេកទេស) ពាក្យបណ្តឹង, បណ្តឹង (បណ្តឹងជាផ្លូវការណាមួយនៅក្នុងន័យសាមញ្ញ)
Example: To mane or lodge a complaint against someone
ឧទាហរណ៍៖ ប្តឹងអ្នកណាម្នាក់ (ច្រើនមានឋានៈខ្ពស់ជាង)
4.
(FIGURATIVE) ការងប់, ការវក់ formal complaint បណ្ដឹង, (tired of your) complaints ការត្អូញត្អែរ, medical complaint បញ្ហា (នៃអ្នកជម្ងឺ)
verb
1.
(ច្បាប់) ​ពាក្យបណ្តឹង
Example: The first main paper field in a civil lawsuit. It includes, amount other things, a statement of the wrong or harm done to the plaintiff by the defendant, a request for specific help from the court, and an explanation why the court has the power to do what the plaintiff wants.
ឧទាហរណ៍៖ ក្រដាសស្នាមដើមដំបូងដែលរៀបចំតាក់តែងក្នុងបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី ។ ក្រដាសស្នាមនោះមានចុះអំពីការរៀបរាប់អំពីកំហុស​ឬ​ផល​អាក្រក់​ដែល​ធ្វើ​ដោយ​ចុង​ចោទ​មក​លើ​ដើម​ចោទ​ចុះ​អំពី​សំណូមពរ​សុំ​ជំនួយ​ពិសេស​ពី​តុលាការ និង​មាន​ចុះ​អំពី​សេចក្តី​ពន្យល់​ថា​ហេតុអ្វី​បាន​ជា​តុលាការ​មាន​អំណាច​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​ដើម​ចោទ​ចង់​បាន ។
ENGLISH MEANING
noun
1.
Expression of grief, regret, pain, censure, or resentment; lamentation; murmuring; accusation; fault-finding.
2.
Cause or subject of complaint or murmuring.
3.
An ailment or disease of the body.
4.
A formal allegation or charge against a party made or presented to the appropriate court or officer, as for a wrong done or a crime committed (in the latter case, generally under oath); an information; accusation; the initial bill in proceedings in equity.