Brittle



adjective
1.
(Hard but not tough, easily broken) ដែលស្រួយផុយ, ដែលផុយ, ដែលស្រួយ, ដែលឆាប់បាក់, ដែលពោរពេញដោយផេះ
Example: A brittle glass; an old man's brittle bones.
2.
(វេជ្ជសាស្ត្រ) ដែលងាយបែក, ផុយ, ស្រួយ
  • peanut brittle
    - ស្ករគ្រាប់មានសណ្តែកដី
ENGLISH MEANING
adjective
1.
Easily broken; apt to break; fragile; not tough or tenacious.