Bomb



noun
1.
(a container filled with an explosive, which may be set off by a time fuse, or by the force with which it strikes) គ្រាប់បែក
2.
(បច្ចេកទេស) គ្រាប់បែក, វាយប្រហារដោយគ្រាប់បែក
verb
1.
(TRANSITIVE) (to attack or destroy with bombs. -like a bomb with great success) ទម្លាក់គ្រាប់បែក
  • atom bomb
    - គ្រាប់បែកអាតូមិក, គ្រាប់បែកនុយក្លេអ៊ែរ
  • bomb bay
    - ខណ្ឌទម្លាក់គ្រាប់បែក (យន្តហោះ)
  • bomb out
    - ទម្លាក់គ្រាប់កម្ទេចផ្ទះសំបែង
  • bomb was a dud
    - គ្រាប់បែក ឬគ្រាប់កាំភ្លើងស្អុយ
  • home-made bomb
    - គ្រាប់បែកធ្វើអោយ
  • hydrogen bomb
    - គ្រាប់បែកអ៊ីដ្រូហ្សែន គ្រាប់បែកបរមាណូ
    - គ្រាប់បែកអ៊ីដ្រូហ្សែន
  • incendiary bomb
    - គ្រាប់បែកឆេះ
  • like a bomb
    - យ៉ាងជោគជ័យ, យ៉ាងលឿន
  • neutron bomb
    - គ្រាប់បែកណឺត្រុង
  • nuclear bomb
    - គ្រាប់បែកនុយក្លេអ៊ែរ
  • plastic bomb
    - គ្រាប់បែកផ្លាស្ទីក
  • time bomb
    - គ្រាប់បែកផ្ទុះដោយខ្លួនឯង
    - គ្រាប់បែកកំណត់ពេល
ENGLISH MEANING
noun
1.
A great noise; a hollow sound.
2.
A shell; esp. a spherical shell, like those fired from mortars.
3.
A bomb ketch.
verb
1.
(INTRANSITIVE) To sound; to boom; to make a humming or buzzing sound.
1.
To bombard