Bailiff



noun
1.
(sheriffs officer, deputy sheriff, minor officer of a court) រដ្ជទេយ្យករ, មេភាស៊ី, អាយុត្ដកៈ, នាយក្រុមភស្ដុភារ, ភ្នាក់ងារប្រដេញ
2.
(ច្បាប់) អាជ្ញាសាលា
Example: A court officer or attendant who has charge of a court session in the matter of keeping order, custody of the jury, and custody of prisoners while in the court.
ឧទាហរណ៍៖ មន្រ្តីតុលាការ​ឬឆាំ្នដែលទទួលបន្ទុកលើសម័យប្រជុំរបស់តុលាការអំពីរឿងរក្សាសណ្តាប់ធ្នាប់, ការឃុំគ្រងគណៈវិនិច្ឆយ, ការឃុំគ្រងជនជាប់ចោទនៅពេលដែលជនទាំងនោះឋិតនៅក្នុងតុលាការ ។
3.
(FIGURATIVE) ការខំស្វែង, ការបន្ដ, ការប្ដឹង, តម្រួតមណ្ឌលអាគារសាលា, ឆ្មាំទ្វារមន្ដ្រីធំ
ENGLISH MEANING
noun
1.
Originally, a person put in charge of something especially, a chief officer, magistrate, or keeper, as of a county, town, hundred, or castle; one to whom power/ of custody or care are intrusted.
2.
A sheriff's deputy, appointed to make arrests, collect fines, summon juries, etc.
3.
An overseer or under steward of an estate, who directs husbandry operations, collects rents, etc.