Anaemia



noun
1.
(វេជ្ជសាស្ត្រ) ឈាមតិច, កង្វះឈាម, ភាពស្លេកស្លាំ
2.
(វេជ្ជសាស្ត្រ) រោគឈាមតិច, ឈាមមិនគ្រប់គ្រាន់
  • aplastic anaemia
    - ការខ្វះគ្រាប់ឈាមក្រហមដោយសារខួរឆ្អឹង មិនអាចបង្កើតកោសិកាដើមនៃគ្រាប់ឈាមក្រហម
  • haemolytic anaemia
    - ខ្វះឈាមដោយសារគ្រាប់ឈាមក្រហមបែក
  • hypochromic anaemia
    - ការខ្វះឈាមដោយសារចំនួនអេម៉ូក្លូអ៊ីនថយចុះ
  • iron-deficiency anaemia
    - ខ្វះឈាមដោយសារ ខ្វះជាតិដែកក្នុងគ្រាប់ឈាមក្រហម
  • nutritional anaemia
    - ភាពស្លេកស្លាំបណ្តាលពីកង្វះអាហារូបត្ថម្ភ
  • pernicious anaemia
    - កង្វះឈាមដោយសារខ្វះវីតាមីន B12
  • phagocytic anaemia
    - ភាពខ្វះឈាម ដោយសារកោសិកាស ស៊ីគ្រាប់ឈាមក្រហម
  • splenic anaemia
    - កង្វះឈាមដោយសារការចេញឈាមពីអណ្តើក
ENGLISH MEANING
noun
1.
A morbid condition in which the blood is deficient in quality or in quantity.