Affirmative defense



noun
1.
(បច្ចេកទេស) ការការពារជាវិជ្ជមាន
2.
(ច្បាប់) ការពារជាវិជ្ជមាន (ព.ស)
Example: A defense in which a defendant bases his response to a criminal charge or civil claim against him not on a denial of the particular charge or claim but on some special fact or circumstance which the law generally recognizes as a fact or circumstance which, if accepted by the count, enable the defendant either to mitigate or escape judgment on the charge or claim. For examples, in civil cases, contributory negligence, accord and satisfaction, assumption of the risk, necessity ; in criminal cases, alibi, necessity, justification (such as self-defense) and excuse (such as insanity, duress)
ឧទាហរណ៍៖ ការការពារមួយ ដែលចុងចោទមិនយកការបដិសេធ​បទចោទប្រកាន់ការទាមទារពិសេសណាមួយ​មកធើ្វជាមូលដ្ឋាន នៃការឆ្លើយតប​បទចោទ​ព្រហ្មទណ្ឌ ឬរដ្ឋប្បវេណីទេប៉ុន្តែធើ្វការបដិសេធចំពោះហេតុការណ៍​ឬកាលៈទេសៈពិសេសខ្លះដែលជាទូទៅច្បាប់ទទួលស្គាល់ថាជាហេតុការណ៍ឬកាលៈទេសៈដែលធើ្វអោយ​ចុង​ចោទអាចបានធូរស្រាលឬរួចពីសាលក្រមសម្រេចអំពីបទចោទប្រកាន់ឬការទាមទារ​នោះ ។ ឧទាហរណ៍៖​ក្នុង​បណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីគឺការធ្វេសប្រហែសរួមគ្នា, ការសុខចិត្ត​ជម្រះបំណុល​អោយរួចគ្នា, ការទទួលយកភយន្តរាយ, ការ​រារាំងពីការ​ក្រឡាស់, ការចំបាច់ជាដើម ។ នៅក្នុងក្តីព្រហ្មទណ្ឌ គឺអញ្ញត្រតា (ការសំអាងថានៅទីផ្សេង) ការបង្ហាញ​ហេតុផល​តម្រូវ (ដូចជាការពារ​ខ្លួនជាដើម) និងការដោះសា (ដូចជាវិកលចរិត, ការបង្ខិតបង្ខំជាដើម​) ។